İş ve ev şartlarıdan dolayı sadece Cumartesi gün ve gecesi balık tutmaya fırsart bulabiliyorum. Ve kaç hafta sonu oldu sayamadım. Arka arkaya gelen aksilikler yüzünden bir rapor sunamadım sizlere. Kusuruma bakmayın. Önce Kandilli'ye indim.. Peşpeşe 2 hafta..Kıraçaları yakalayanları görünce canım sıkıldı..İçim buruldu. Onların arasında olta atmayı kendime yakıştıramadım, döndüm Sonraki hafta, sizlere daha önce bahsettiğim levrek ve eşkina yatağı olan Riva'daki avlağa gittim. Gördüm ki tel örgü ile çevrili..Gündüz açık gece kilitli. Koca plaj işgal altında. Bir kez daha içim buruldu canım sıkıldı.. Geçen hafta yine iyi levrek ve eşkina yapacağına inandığım Riva'nın arka koylarına gittim. Ama heyhat...Ellerinde fenerler zıpkınlar gece balık vurmaya gelenler...Bu sefer farklı buruldu içim. Canımın sıkıntısı katlanarak büyüdü.. Zilzurna sarhoşlar..Bir balık gösteriyorlar..İlaryalıktan yeni çıkmış bir kefalcik. Geri dönerken dere kenarında sazlıkların yanına çekilmiş bir minibüs dikkatimi çekti. Arabadan inip gözatınca canımın sıkıntısı doruğa çıktı... Ne krizi hasarsız atlatmak, ne kızlarımın geçirdiği başarılı bir eğitim sezonu. İnanın öyle canım sıkılıyor ki onlar bile içimin sızısını geçiremiyor. !5 Haziran saat 24.00'e kadar uyumak istiyorum...
hoşgeldiniz Nejat abicim merhabalar, hayırlı akşamlar. Epeydir uğramıyordunuz, bu gelişiniz de pek iç açıcı değil. Her türlü derde deva -can sıkıntısı dahil- bir ortamda olduğunuz halde, hala içiniz acıyorsa, söyle abiciğim sizin için elimden gelen ne varsa yapayım.
Çok teşekkür ederim. Tabii ki sizlerin de canını sıkacak bir konu açmak istemezdim. Ancak bu sıkıntıyı anlayacak ve paylaşacak kişiler olarak sizleri kendime en yakın gördüğüm için anlatmak istedim. Trakya'da yasak zamanda sazan avlayan gençleri gördüğümde bile bu kadar üzülmemiştim. Onlarla konuşup sazan avının nasıl ve ne zaman yapılması gerektiğini anlattığımda, tebliğden yasaktan habersiz gençlerin yakaladıkları balıkları suya iade edişleri mutlu bile etmişti. İçten ve nazik davranışın için sağol kardeşim.
Aynı iç parçalayıcı durumlarla hemen her yerde ve zamanda karşılaşmak mümkün. Kendimizi kahrederek, günler geceler sıkıntı denizlerine vurarak rahatlayamıyoruz. Bu ruh haliyle değil bir gün, şimdiden beş haziran gecesine değin rahat uyuyacağınızı da hiç sanmıyorum. Sıkıntı duyuyoruz evet, ve daha da kötüsü yıkım, hoyratlık, çılgınlık ve kötülük de durmaksızın devam ediyor. Ancak, bizler de devam etmeliyiz iyiye, güzele, yaşama ve sevgiye.
Sayın Nejat Vardar, Sevgili kardeşim. Size öncelikle çok iyi bildiğiniz bir deyimi tekrar hatırlatmak isterim. ( Deveye sormuşlar boynun neden eğri? Devenin cevabı ise nerem doğruki boynum doğru olsun ) Bence bu birçok şeyi ifade ediyor. Ancak sakın olaki mücadeleyi bırakalım demeyin ve hatta düşünmeyin bile! Bizler birçok şeyler gördük, yaşadık buna rağmen her gün yeni birşeyler görerek, öğrenerek hayatımızı devam ettiriyoruz. Ancak çocuklarımıza, torunlarımıza çok daha iyi bir dünya bırakabilmek için ömrümüzün sonuna kadar mücadele etmek mecburiyetinde olduğumuza inanmaktayım. Haklısınız bu tip olayları görünce üzülüyoruz ama üzülmek ile sadece kendimize zarar veriyoruz. Elimizde olmadığını biliyorum ama yinede fazla üzülmemenizi, kendinize dikkat etmenizi ve mücadeleye devam etmenizi diliyorum. Yardımcı olabilmem için yapmam gereken ne varsa söyleyin yeter. Selamlar, Süheyl Başak
